مدح و شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام
در وقت رزم دل ز همه میبری علی پا در رکاب میزنی و محـشری علی ابـرو نهان کن از نظر خـیـرهٔ حـسود آئـیـنـهدار صورت پـیـغـمـبـری عـلـی قامت مگو قـیـامت زهـراست قـامـتت چون او در دفاع ز امامت، سری علی گــرم طـواف روی تـو آل ابــوتــراب غـرق عـبـادتی و خـدا مـنـظـری علی وصفت همین بس است که در کوی رب عشق شـه زاده حــرم، عـلیّ اکـبـری عــلـی وجه غیور هر غـضبت وقت حـملهها گاه رجز تو منـتـسب از حـیدری علی بین خطوط روی جبینت پُر از خداست ابن الحـسین لـیـلی لـیـلای کـربـلاست نـور خـدا ز صورت تو دیـده میشود پـیـغـمـبـرانه بر هـمه تـابـیـده میشود شـمـشاد قـامتی و به شـمـشـیر کوفیان گـلـبرگ ها ز سـاقۀ تو چـیـده میشود مثل بـلـور شـیـشهای سنگ خوردهای با بـوسهای وجـود تو پاشـیـده میشود شمشیر اهـل کوفه چه آورده بر سرت هر گوشهای ز دشت تنت دیده میشود جسمی که زیر ضربه به هم ریخته چسان هر تکهای به روی عـبا چیده میشود بـر نـالـههـای مـمـتـد بـابـا کــنــار تـو از سوی لشگری همه خـندیده میشود قـلـبی که از تـمـام تـنـت پـارهتـر شده با هـر صدای قـهـقـه رنجـیـده میشود دنـبـال زیـنـب آمـده سـقـای عـالـمـیـن فـریـاد میزنـنـد که وای از دل حسین |